Gedaan met de rust

Begin Oktober hebben we een bliksembezoek aan Nederland gebracht. Erg leuk om weer even terug te zijn en familie en vrienden te zien (nee, niet iedereen, sorry, maar dat lukt dus niet). Ongelooflijk hoe snel een week voorbij gaat als je alles volstopt met afspraken. Het is de laatste keer dat Belle nog in het vliegtuig in het mandje past, dus de volgende reis wordt nog een tandje pittiger.



Bij 'thuiskomst' in Johannesburg is er veel veranderd. Het lente-weer brengt 's middags regelmatig een onweersbui met stevige regen. Johannesburg wordt weer groen. De wegen stromen vol met water en dan vallen veel verkeerslichten uit. Hoewel het dus best geregeld onweert, reageert het verkeer als in Nederland bij sneeuw. Nog meer files dus. Nou ja, zolang het om 16.00 u stortregent en om 17.00 u weer droog is, is het geen ramp. Het grootste luxe probleem van de overvloedige regen is dat onze zwembadpomp het heeft begeven. Met Zuidafrikaanse reparaties, weten we niet wanneer er weer gezwommen kan worden. Heb maar geen medelijden met ons hoor, tot 16.00u is het heerlijk weer en leven we gewoon lekker buiten.



Sinds 17 Oktober is onze relatieve rust in huis voorbij. Belle kruipt. Na enkele maanden gewoon gewacht te hebben tot alles werd aangedragen, is ze nu in een klap overgestapt op een andere taktiek: zelf overal aanzitten. Nou hadden we de stopkontakten wel al 'beveiligd', maar we moeten nog erg wennen aan de nieuwe wervelwind. Dit weekend dan ook maar even een hekje geklust zodat ze in huis niet overal kan komen; trapjes af heeft ze nog niet helemaal de goede techniek voor.





20 Oktober. Dat is dus een groot voordeel van emigreren. Ineens kunnen we WEL teamsporten winnen. Nou moeten we bekennen dat het onze eerste volledige rugby wedstrijd ooit was en dan nog wel als TV-kijker, maar toch. WE ZIJN WERELDKAMPIOEN!