Ole is geboren!

Op maandag 22 september is onze prachtige zoon Ole geboren. Volledig: Olivier Willem Anton Roelofs. Belle zat gewoon op school, Bas was nog gewoon naar kantoor gegaan, maar werd toch wat eerder naar huis geroepen. En maar goed ook. Om 11.45u waren we in het ziekenhuis en om 14.04u was Ole er al. Een gezond mannetje van 2.74 kg en 51 cm. Cecile en Ole zijn echte toppers en maken het goed. (Nogmaals dank aan Chantal de Reus voor het oppikken van Belle op school, terwijl wij in het ziekenhuis waren.)
's Avonds kwamen Opa en Oma Roelofs terug in Johannesburg na een weekje vakantie in de Drakensbergen. Ze mochten -tot hun verrassing- meteen naar het ziekenhuis op kraamvisite. We hadden ze nog maar even niks verteld, om de auto reis in volledige kalmte te laten verlopen... Het kersverse gezinnetje van vier met Cecile, Bas, Belle en Ole voor de eerste kiekjes.






Cecile en Ole bleven nog twee nachtjes in het ziekenhuis - conform de Zuidafrikaanse procedures. Chantal, Brechtje en Margreet kwamen dinsdag al even een kijkje nemen. Woensdag eindelijk het hele gezin compleet thuis. Beschuit met muisjes en champagne! Dit weekend de eerste kraamvisite met Jasper/Anne/Milou op zaterdag, Evert/Kat op zondagmorgen en Joost/Ankie/Isa in de middag.

Het is weer lente!

De maanden juli en augustus waren vorig jaar relatief koud, maar dit jaar is de winter erg aangenaam. Op twee kou frontjes na, is het overdag gewoon strak blauw en 18-22 graden. Wat een genot. Jammer van die gas/elektrische kachel die we, op basis van de ervaring van vorig jaar, nu toch maar hadden gekocht.
De zwangerschap verloopt voorspoedig. Cecile en Belle gaan in Augustus nog twee weekjes naar Nederland. Sigrid was voor een werkbezoek in Zuid-Afrika en wordt prompt tot reisgenoot en vervangende ouder gebombardeerd. Dat was wel zo prettig in het vliegtuig. Reizen met 30+ weken zwangerschap is al vermoeiend genoeg. De eerste dagen is het heerlijk weer in Nederland en Belle vermaakt zich prima. Beetje helpen bij Opa Nissen in de tuin en natuurlijk lekker terrasjes weer met tante Marike en de twee neefjes Wout en Kas.


Om Cecile te helpen tijdens de vlucht terug naar ZA, besluit Opa Roelofs om voor een weekje mee te gaan. Wat een heerlijke service. Kleine tegenvaller van het bezoek aan Nederland was dat Belle 'krentenbaard' had opgelopen. In ZA is deze 'gewone' ziekte niet bekend. De dermatoloog ging over tot biopsie en verklaarde haar tot onze verbazing ernstig ziek. Nu bleek dat Belle naast krentenbaard ook nog een lokale Zuidafrikaanse ziekte (niet besmettelijk) onder de leden had die haar weerstand verlaagde. Lang verhaal kort, misschien niet ernstig, maar ze is tot midden september een beetje aan het tobben geweest met haar huid en is nu eindelijk weer op en top.

Eind augustus had Cecile nog een erg gezellige babyshower met de Nederlandse vriendinnen. Het kon niet gek genoeg; veel te veel lekkere hapjes en zo mogelijk nog meer kado's. Gelukkig ook veel balonnen, zodat bij terugkomst Belle ook nog blij was.




De Zuidafrikaanse lente begint op 1 september, dus het eerste weekend werd (inmiddels volgens traditie) het zwembad weer ingewijd. Ook nu weer wat fris, maar toch lekker. Belle is een bikkeltje, die gaf geen krimp.



Op 13 september zijn Opa en Oma Roelofs aangekomen. Een paar daagjes in JHB en dan naar de Drakensbergen. Voor ons is het nu aftellen geblazen totdat Belle's broertje zich aandient.

Herst en winter in Zuid Afrika - mei/juni/juli 2008

In Mei vordert de zwangerschap gestaag en vullen wij onze weekenden met sportactiviteiten. De tennis- en golfbanen van Johannesburg doen het goed. Een dagtochtje naar de de Tschwaing krater (enorme meteoriet) in de buurt van Pretoria biedt een mooie wandeling, maar toch wat minder spektakel dan we hadden gehoopt/verwacht. Belle geniet, zoals gebruikelijk, volop vanuit de rugdrager.


Begin Juni arriveren Opa en Oma Roelofs in Johannesburg, maar ze vliegen direct door naar de Kaapregio. Een weekje later komen ze dan toch echt bij ons op bezoek. Belle vindt het prachtig, want ze wordt enorm verwend. Overdag is het heerlijk herstweer met 20-25 graden, 's avonds koelt het wel echt af met zo'n 0-4 graden.

We vertrekken voor een paar dagen naar Pilanesberg National Park (2u rijden, prachtige natuur en de Big 5). Onze lodge schotelt ons heerlijk eten voor en de Game Drives zijn keurig aangepast op de winter (latere start in de ochtend en juist vroeger in de middag). Met een warme trui, jas en deken is het dan ook heerlijk genieten in de open lucht. Met olifanten, leeuwen en neushoorns van heel dichtbij vinken we toch weer 3 van de Big 5 af.




Tussen de bedrijven door vieren we het EK voetbal in een heus 'Holland House' op slechts 450m van ons huis in een gezellige kroeg (tenminste tot en met de kwartfinale). Uniek om zo met 450 Oranje Fans helemaal aan de andere kant van de wereld de wedstrijden te volgen. Grootste overeenkomst zijn de bitterbalen (ja, echt waar, speciaal ingevlogen), grootste verschil... halve liter bier voor 1 Euro.

Om Opa en Oma volledig te laten genieten, knijpen Cecile en Bas er voor twee dagen tussenuit. Lekker ontspannen in een country resort & spa, even ten noorden van Pretoria. Rondje golf, bezoekje aan de beroemde diamantmijn van Cullinan, veel lekker eten en natuurlijk even compleet relaxen in de spa. 's Middags nog even centrum Pretoria, dineren en huiswaarts. Daar blijkt dat Belle (niet geheel onverwacht) nu Opa en Oma kan zeggen...

We bezoeken nog met z'n vieren het Apartheid museum. Erg indrukwekkend. De 'geadviseerde' 2-3 uur is voor ons echt te kort, dus ruim 5 uur later zijn we -behoorlijk uitgeteld- weer buiten.

Opa en Oma reizen nog een midweek richting Blyde River Canyon en het Kruger Park, maar wij blijven achter. Daarna nog een lang weekend samen in Johannesburg. Opa en Bas klussen het nieuwe bed voor Belle in elkaar, zodat er straks plaats is voor de aanstaande baby. Op 30 juni vertrekken Opa en Oma weer naar Nederland.

Bas woont een begrafenis bij van de schoonmoeder van een collega. De kerkdienst vindt plaats in een klein (en erg koud) kerkje in SoWeTo's Meadowlands. Als enige blanke was dat een aparte ervaring. Eerst een twee uur swingende ceremonie, waarbij iedereen meedoet; gezang en dans wordt ingezet vanuit de kerkbanken en het koor valt bij. Vervolgens een lange begrafenisstoet (inclusief een grote bus voor mensen zonder eigen vervoer) en tot slot een groot buffet bij de weduwnaar thuis (hier was Bas niet meer mee naar toe gegaan). Uniek om mee te maken hoe verschillend zo'n begrafenis is van Nederland...

Begin Juli moet Cecile er dan toch aan geloven; de buik wordt te groot om nog prettig tennis of golf te kunen spelen. Op 12 Juli gaan dan maar een avondje heerlijk dineren (dat gaat nog erg goed!). La Madeleine is naar verluid het beste restaurant van Zuid-Afrika. De chef-kok-eigenaar Daniel is een Belg die 30 jaar geleden is geimmigreerd naar ZA en sindsdien vele culinaire prijzen heeft gewonnen. Wij hebben er dan ook heerlijk zitten genieten.

Maandag 14 juli gaat Belle voor het eerst naar school. Dat wordt spannend!

April - ZA vakantieland

Begin April komen Oom Herman Roelofs, Pieta, Janneke en Hans hun ZA vakantie afsluiten met een braai bij ons. De volgende ochtend zetten wij (Cecile, Bas, Belle) koers naar Kaapstad voor twee weken complete ontspanning. We verblijven in het prachtige Villa Belmonte en genieten vanaf de eerste minuut. We beginnen met Kirstenbosch Botanical Garden voor een (na-)zomeravond concert. Alistair (collega Bas) had ons uitgenodigd. Mooie melange van klasiek, punk, gospel, opera. Belle voelde zich erg thuis temidden van de vele mensen op de grasheuvel en at de hele voorraad borrelhappen van onze gastheer op. De volgende dag maakten we een autotocht om het Kaapse Schiereiland te bekijken. Belle genoot van de pinguins bij Boulders Bay - Simons Town. Naast de vele mooie baaitjes, was Kaap de Goede Hoop Nature Reserve indrukwekkend.



De volgende dagen vinkten we de meeste toeristische hoogtepunten af (Tafelberg, Waterfront, stadswandeling, Camps Bay, etc.). Robben Eiland hebben we nog bewaard als excuus om terug te gaan.
Vanuit Kaapstad zijn we via Stellenbosch naar Franschhoek gegaan. We verbleven in de bruidssuite van het guesthouse (Auberge Clermont). Dat vonden sommige gasten wat raar met een kind van 15 maanden. Twee dagen in de wijnstreek werden natuurlijk gemakkelijk gevuld met wijnproeven en heerlijk eten. Slechts 12 flessen gekocht, zodat we snel weer terug 'moeten'. Wat een feest!


Vervolgens zetten we via de prachtige R62 (door de Kleine Karoo) koers naar Oudtshoorn. Ons vier sterren guesthouse (de Oude Meul) vonden we wat verouderd. Belle heeft de honden getest op kindvriendelijkheid (er op liggen, slaan, staart trekken etc.) en ze zijn geslaagd. De dagtocht over de Swartbergpas (prachtige grindweg door de bergen) met als afsluiter de Cango Caves was schitterend. Het diner in restaurant Kalinka was fantastisch. Verder vinden we Oudtshoorn geen must.

De volgende dag zijn we via Wilderness Nature Reserve naar Mosselbaai gegaan voor het Diaz museum en strand. Ons B&B Munro Manor (alweer de honeymoon suite) bood de allerbeste prijs/kwaliteit die we tot nu toe in ZA hebben meegemaakt. Daarna zetten we koers naar Knysna. De ietwat toeristische tocht in Featherbed Nature Reserve gaf een prachtig panorama over de Knysna Lagoon, afgeschermd van de zee door de 'Heads'.

Ons B&B lag op Leisure Island, alwaar restaurant Tides een soort wolf in schaapskleren is. Onverzorgd interieur, een nerderige en lelijke eigenaar-kok, maar goddelijk eten. De volgende dag maken we een wandeling in Robberg Nature Reserve (Plettenberg Bay). Best een stevige trip met Belle op de rug van Bas en een zwangere Cecile (Ja zo testen we de oplettendheid van de lezers, die het nieuwtje nog niet hadden gehoord ;-). Steile kliffen, zeehonden, duinen en prachtige natuur met een wilde zee die beukt op de rotsen.
De volgende dag zetten we koers richting Port Elizabeth. We stoppen in het Tstisikamma Nature Reserve. Een geweldige rotsachtige kustlijn, waar de golven meters hoog opstuiven. Dankzij een 'gunstige' wind was het nog spectaculairder dan normaal. Er zijn hier volop hiking trails en wij lopen een stuk van ZA's bekendste route: de Otter Trail. Cecile verzwikt haar enkel, maar zet dapper door.


Die avond (in Port Elizabeth) speelt de enkel toch behoorlijk op en bezoeken wij toch maar een ziekenhuis. Wat voelen, draaien, trekken - niks gebroken of gescheurd; een stevig verband en pijnstillers doen de rest. 's Ochtends rijden we naar het Addo National Elephant Park voor een safari in onze eigen (huur)auto. Belle geniet en is helemaal gek op de olifanten, die we na een dik uur bij een waterdam tegenkomen. Wij hadden echter be batterij van onze kamera niet opgeladen... Een uur later heeft Belle het, helaas voor ons, wel een beetje geschoten met het autorijden. 's Avonds testen we de lokale Japanner en die is goed, maar kan toch niet tippen aan onze favoriet in Nederland. Dan breekt onze laatste vakantiedag aan en is het voor het eerst geen lekker weer. Regen en storm. Het strand-plan wordt vervangen door museum, oceaquarium en dolfinarium. Gelukkig vond Belle dat helemaal geweldig. Ze krijste het uit van plezier. Dus -in stijl- gewoon een goede afsluiter van twee weken genieten aan de West en Zuid Kaap (Kaapstad, Wijnroute, Tuinroute).

Na een weekje terug in JHB met werk, was het natuurlijk weer tijd voor wat ontspanning. Gelukkig dan ook meteen een lang weekend (maandag 28 april is een vrije dag). De Nederlandse ambassadeur had ons (en een paar honderd anderen) uitgenodigd voor de viering van Koninginnedag in Pretoria. Al was het iets eerder dan in NL, het deed wel echt helemaal Hollands aan - bitterballen, kroketten, koekhappen, blikgooien en vrij-markt voor de kleintjes, Bavaria voor Bas.

Maart - van alles wat

Het is natuurlijk een heel speciale dag; 29 februari. Dat beloofde het voor ons ook te worden. Remy en Nienke zouden een lang weekend met ons optrekken, nadat ze de 28e 's avonds geland waren in Johannesburg. De dag begon echter anders dan gepland. Cecile belde 's ochtends om 7 uur naar Bas op kantoor. Er was iets mis; er stroomde water, toiletpapier en andere zaken door onze tuin. Officiele instanties nog gesloten, dus een 'mannetje' gebeld. Hij had goed en slecht nieuws voor ons; er was niks mis met ons eigen riool, maar wel met dat van de estate; dat stroomde nu door onze tuin... Gedurende de dag steeg het nivo gestaag. Nou is het relevant om te weten dat a) onze tuin ommuurd is zoals vele tuinen in ZA en b) de tuin iets afloopt van West naar Oost (=links naar rechts). Verder zit er (voor hevige regenval) om de twee meter een buis in de muur om overvloedig water niet te laten ophopen, maar doorstromen naar beneden. Vanaf een uur of elf was de stroom uit het riool onze tuin in gelijk aan de stroom via de 'muurbuis' onze tuin uit. Het nivo bij ons bleef dus gelijk (liep NIET het zwembad en het huis in). Onze buren daarentegen zagen het nivo nog steeds stijgen (zij hebben geen 'muurbuis'). Onze Oosterburen werden dan ook met de minuut ongelukkiger. Toen laat in de middag eindelijk "Johannesburg Water" kwam, stond de shit bij de buren twee centimeter onder de tuindeuren en het verhoogde zwembad. Hun tuin was veranderd in een vijver, gevuld met 40 cm rioolwater, toiletpapier, etc. Nadat het riool was afgesloten en het water was verdwenen, bleken onze planten een mooie papier mache uitvoering te hebben. Er is dan ook nog anderhalve dag geschrobd (met sterk chemische middelen) en gepoetst door de mannen van Johannesburg water.

Belofte maakt schuld, dus wij hebben die vrijdagavond gewoon onze braai aangestoken. De ietwat aparte chemische geur, hebben we maar op de koop toegenomen. De volgende dag zijn we -weliswaar later dan gepland- toch maar naar de Waterberge gereden om in het Mabula Game Reserve een beetje op krachten te komen. Hutje, zwembad, hapjes, drankjes en game drives; geen klachten meer. Maandag gingen Remy en Nienke aan hun reis door ZA beginnen en pakten wij de draad van werk en dagelijkse beslommerigen weer op.



Twee weken later vlogen we voor een bliksembezoek naar Nederland (en Bas gedurende de week aan het werk in Geneve). De tijd was te kort om iedereen te zien (sorry). Verder zijn we nu echt aangepast aan ZA en vonden we het dus koud in Europa. Dat had dan ook z'n weerslag; Belle was vanaf dag 1 verkouden, Cecile kreeg halverwege een buikgriep en Belle werd ziek in het vliegtuig terug (overgeven en diarrhea; was een zware taak voor Bas). Eenmaal thuis in JHB, heeft het ons nog wel een tijd gekost om weer volledig op krachten te komen. Vooral Belle had het zwaar. Volgens de doktoren was het het heftige Rota Virus. Desondanks was het wel leuk om weer even (te kort) in Nederland te zijn en in ieder geval een aantal mensen te zien/spreken.

Cecile gaf eind maart -samen met een Nederlandse vriendin- een borrel, ter ere van hun beider verjaardagen eerder dit jaar. Onder het genot van drankjes en vele snacks (inclusief bitterballen) werd het een gezellige en geslaagde avond. Er was zowaar een korte speech met kado's van 'de Nederlandse club' in combinatie met 'de tennisclub' en anderen.

Februari - toch wel lekker dat ZA

De goede start van februari in de Drakensberge werd gewoon voortgezet met heerlijk weer, continue electricteit en lekkere ontspanning in de weekenden. Het is al weer even geleden, dus we zullen ons beperken tot de hoofdlijnen (tja, dat krijg je er van als je niet elke maand de weblog update).

Naast genieten van Zuid-Afrika zoals het in de februari (zomer) hoort te zijn, hebben we vooral het golf weer opgepakt. Verder was het weekend Hartbeespoortdam top. De schoonvader van een Zuidafrikaanse collega heeft een vakantiehuis aan dit enorme stuwmeer op iets meer dan 30 minuten van Johannesburg. Er ligt ook een motorboot en er waren waterski's, dus dat was meteen een goed voorprogramma voor de heerlijke (en verplichte) braai. De boottocht en het skien was prachtig.

Enige minpunt aan het meer was de overvloed aan algen, dus na het sporten nog even een duik in het zwembad om 'schoon' te worden. Dat had Bas dus beter niet kunnen doen. Bij de 'zweefduik' knakte er iets in de rug. Vervolgens het hele weekend aanstellen, niet slapen, klagen (en lopen) als een echte oude man. De volgende dag nog een collega op bezoek, weer de boot op, maar Bas bleef aan de wal. Belle ging lekker aan de slag met het tennis racket (dat Bas nu toch niet echt kon gebruiken). De middag braai had natuurlijk een overvloed aan vlees. Daarna inpakken en terug naar huis.

Januari - effe klagen

Januari was een wat mindere maand. Laten we beginnen met het weer. Hoog zomer Zuid-Afrika betekent sowieso mooi weer overdag. Eventueel in de late namiddag een heftige onweersbui. Wij hadden gewoon een Nederlandse herfst. Nou ja, veel dagen met te veel regen. Na de koudste winter, nu dus de natste zomer. Meerdere pogingen om te sporten (golf/tennis) vielen letterlijk in het water.

Bovendien heeft Zuid-Afrika het wereldnieuws gehaald met energie problemen. De capaciteit voor stroom kan de nationale vraag niet aan. De oplossing van Eskom (monopolie stroom): load shedding. Dit betekent dat op elk moment van de dag de stroom kan worden afgesloten in bepaalde wijken. Meestal voor een periode van twee uur en dan weer twee met stroom, vervolgens weer twee zonder etcetera. Soms natuurlijk gewoon meer dan vier uur achtereen geen stroom... Met als gevolg dat het verkeer overal vastloopt (geen verkeerslichten), koken wordt vervangen door pizza uit de hout-oven en efficient werken nagenoeg onmogelijk is.

Als je de twee bovenstaande ongemakken combineert, zit je dus vast in huis zonder electriciteit met een kleine dreumes die gek is op buiten spelen...

Om de nieuwe maand (februari) dan maar goed in te luiden, gingen we vrijdag 1 februari een lang weekend camperen in de Drakensberge. Dit werelderfgoed omvat verschillende spectaculaire bergketens, waaronder het Amfitheater. Onze camping had een prachtig uitzicht hierop (bij goed weer; foto van zondag).



We zijn gestart met een korte wandeling. Vrijdagavond werd ons braai-meesterschap getest met een stevige onweersbui, maar dat kon de pret niet drukken. Zaterdag was het goed weer en zaten de lokale 'Dassies' nog heerlijk na te genieten van onze BBQ.



Niet veel later hadden we een mooie ochtend wandeling naar de San rotstekeningen.



Op de parkeerplaats voor de volgende hike (nog steeds in het nationale park) zwierven een paar bavianen rond. Leuke beesten, totdat er eentje besloot om een verrassingsaanval op onze auto te openen. Doodleuk werd de achter deur opengerukt en een tas met etenswaar uit de auto gesleept. Toen Bas en Belle de achtervolging inzetten bleek onze baviaan verdraaid aggressief en werd Belle snel in veiligheid gebracht. Ook de tweede poging van Bas was geen heldendaad; wederom rechtsomkeert. De tas met o.a. etensspullen voor Belle scheurde echter wel, waardoor een aantal (belangrijke) elementen konden worden gered. Kortom; ons advies "deuren op slot!" blijft ook van kracht in de 'wilde natuur'. Al met al wel een aardige adrenaline booster. Uiteindelijk hebben we -tijdens onze hikes- wel genoten van het prachtige weer en de schitterende omgeving.