Het is natuurlijk een heel speciale dag; 29 februari. Dat beloofde het voor ons ook te worden. Remy en Nienke zouden een lang weekend met ons optrekken, nadat ze de 28e 's avonds geland waren in Johannesburg. De dag begon echter anders dan gepland. Cecile belde 's ochtends om 7 uur naar Bas op kantoor. Er was iets mis; er stroomde water, toiletpapier en andere zaken door onze tuin. Officiele instanties nog gesloten, dus een 'mannetje' gebeld. Hij had goed en slecht nieuws voor ons; er was niks mis met ons eigen riool, maar wel met dat van de estate; dat stroomde nu door onze tuin... Gedurende de dag steeg het nivo gestaag. Nou is het relevant om te weten dat a) onze tuin ommuurd is zoals vele tuinen in ZA en b) de tuin iets afloopt van West naar Oost (=links naar rechts). Verder zit er (voor hevige regenval) om de twee meter een buis in de muur om overvloedig water niet te laten ophopen, maar doorstromen naar beneden. Vanaf een uur of elf was de stroom uit het riool onze tuin in gelijk aan de stroom via de 'muurbuis' onze tuin uit. Het nivo bij ons bleef dus gelijk (liep NIET het zwembad en het huis in). Onze buren daarentegen zagen het nivo nog steeds stijgen (zij hebben geen 'muurbuis'). Onze Oosterburen werden dan ook met de minuut ongelukkiger. Toen laat in de middag eindelijk "Johannesburg Water" kwam, stond de shit bij de buren twee centimeter onder de tuindeuren en het verhoogde zwembad. Hun tuin was veranderd in een vijver, gevuld met 40 cm rioolwater, toiletpapier, etc. Nadat het riool was afgesloten en het water was verdwenen, bleken onze planten een mooie papier mache uitvoering te hebben. Er is dan ook nog anderhalve dag geschrobd (met sterk chemische middelen) en gepoetst door de mannen van Johannesburg water.
Belofte maakt schuld, dus wij hebben die vrijdagavond gewoon onze braai aangestoken. De ietwat aparte chemische geur, hebben we maar op de koop toegenomen. De volgende dag zijn we -weliswaar later dan gepland- toch maar naar de Waterberge gereden om in het Mabula Game Reserve een beetje op krachten te komen. Hutje, zwembad, hapjes, drankjes en game drives; geen klachten meer. Maandag gingen Remy en Nienke aan hun reis door ZA beginnen en pakten wij de draad van werk en dagelijkse beslommerigen weer op.
Twee weken later vlogen we voor een bliksembezoek naar Nederland (en Bas gedurende de week aan het werk in Geneve). De tijd was te kort om iedereen te zien (sorry). Verder zijn we nu echt aangepast aan ZA en vonden we het dus koud in Europa. Dat had dan ook z'n weerslag; Belle was vanaf dag 1 verkouden, Cecile kreeg halverwege een buikgriep en Belle werd ziek in het vliegtuig terug (overgeven en diarrhea; was een zware taak voor Bas). Eenmaal thuis in JHB, heeft het ons nog wel een tijd gekost om weer volledig op krachten te komen. Vooral Belle had het zwaar. Volgens de doktoren was het het heftige Rota Virus. Desondanks was het wel leuk om weer even (te kort) in Nederland te zijn en in ieder geval een aantal mensen te zien/spreken.
Cecile gaf eind maart -samen met een Nederlandse vriendin- een borrel, ter ere van hun beider verjaardagen eerder dit jaar. Onder het genot van drankjes en vele snacks (inclusief bitterballen) werd het een gezellige en geslaagde avond. Er was zowaar een korte speech met kado's van 'de Nederlandse club' in combinatie met 'de tennisclub' en anderen.
